Photo by Olav Ahrens Røtne on Unsplash
Verjaardag bij een vriend, ik was er al toen een heel blije en enthousiaste man binnenkwam (ik kwam hem laatst trouwens weer tegen). Je kent ze wel, die types. Hij vroeg me, heel attent, op luide toon “Hoe gaattie?” Ik dacht even na en wilde net antwoorden toen hij zelf het antwoord al gaf (wel makkelijk, zo krijg je nooit ruzie) “Het gaat natuurlijk hartstikke goed, want het gaat altijd hartstikke goed!” Ik wilde nog zeggen “Nou……” maar ook dat was niet nodig. “Tuurlijk” zei hij, “het gaat altijd goed, problemen bestaan niet alleen maar uitdagingen!” Ik weet waar hij het vandaan had. We hadden, met een aantal mensen een seminar bezocht, inmiddels jaren geleden. Het was een boeiend seminar, wat heeft die spreker een ongelooflijke energie, we begonnen ’s ochtends om 10 uur en gingen pas na de vuurloop (ik heb er geen blaren aan over gehouden) om 4 uur ’s nachts naar huis. Stijf van de adrenaline, daar had die kennis kennelijk na twee weken nog last van, hoewel last, niets is een probleem alleen maar een uitdaging.
Zijn problemen écht vervelend?
Zure mensen, bedrukte gezichten, moeilijk ademen en een zware tred. Vaak ook gebogen onder de zware lasten van dit leven. Ik zie ze voor me, jij kent ze misschien ook wel. Ik ken en kende er meerderen (gelukkig steeds minder, je kiest zelf met wie je omgaat). Het zijn geen mensen waar ik me mee wil identificeren. Van deze mensen krijg ik ook geen energie. Het zijn mensen die wel met problemen komen maar nooit met oplossingen. Sterker nog, ze stáán niet open voor oplossingen (dan heet het klagen of zeuren). Het zijn vaak ook mensen die een gesprek beginnen met “ Wat een weer weer hè?” of “Wat een files weer hè?” of “Het is wat met de toestand in de wereld hè?” Het woord ‘probleem’ kreeg voor mij een negatieve connotatie, ik wilde ze dus niet hebben en als ik ze had schaamde ik me er een beetje voor. Volgens mij heeft bijna iedereen weleens problemen, gewoon omdat ze er zijn. Problemen ontkennen (en tjakka roepen en ze uitdagingen noemen) helpt ons volgens mij niet. Een positieve levenshouding geeft energie maar op deze manier lijkt het ook een beetje struisvogelpolitiek. Laten we de crisis ook maar gewoon ontkennen. Zo, ook weer opgelost!
Hoe kunnen goede problemen ons helpen?
Kriegel word ik ervan als men mij niet serieus neemt door alleen maar te roepen ”problemen bestaan niet, alleen maar uitdagingen!” Ik wantrouw deze mensen ook een beetje, want volgens mij niet authentiek. Het probleem J was dus de definitie van ‘probleem’. Als we zeggen een probleem te hebben, wat bedoelen we dan. Probleem zou je kunnen omschrijven als: de realiteit wijkt af van de norm én je vindt het vervelend. Interessant hè, klagen is niet openstaan voor een oplossing terwijl een echt probleem altijd een oplossing heeft! Je kent de norm, hoe je het zou wíllen hebben. Je kunt vervolgens óf de realiteit aanpassen óf de norm aanpassen (de radioactiviteit in Japan was na de kernramp te hoog, dat probleem is opgelost door de toegestane norm te verhogen). Dit geeft mogelijkheden! Als nu iemand bij me komt met een probleem vraag ik eerst of hij er last van heeft (anders is het geen probleem). Als dat het geval is vraag ik hoe hij het zou willen hebben (zonder norm geen probleem). Is zijn reactie “Dat weet ik niet” dan heeft hij dus geen probleem…(90% van de problemen bestaat niet!). Als hij het wel weet vraag ik “Hoe ga je het aanpakken/oplossen?” Ieder echt probleem (ook een luxeprobleem) is dus op te lossen (alles hangt af van de definitie), problemen hebben ons vooruitgang gebracht! Doe mij maar een goed probleem.
